Met een flits komt er een einde aan de Tree Transport en drie figuren komen uit een boom gestrompeld, een kilometer bij Terra Nova Fertillis vandaan.
“Auww” roept Samuel, als hij zijn gewicht op zijn rechter been wil zetten, maar vervolgens op de grond valt.
Hij kijkt naar zijn steeds roder wordende broekspijp en voelt voorzichtig aan zijn been.
“Ik denk dat het gebroken is…“, zegt hij na een paar tellen.
Radia luistert naar het gesprek van haar volgelingen, terwijl ze om zich heen kijkt. Haar eigen arm had ook wat schade opgelopen door het gevecht, al was dit duidelijk minder ernstig dan de volgelingen om haar heen. Ook de recent verkregen kracht via de transformatie naar haar eeuwige lichaam bood zeker de nodige extra bescherming.
Nee, de strijd bij Terra Nova Fertillis was niet gelopen zoals ze had gehoopt.
Ze hadden de bewoners van Terra Nova Fertillis dagenlang in de gaten kunnen houden in dierenvorm en waardevolle informatie verzameld. Radia had gehoopt dat de bewoners eenvoudig verslagen zouden worden door de plotseling aanval, maar die vervelende, bemoeizuchtige, bewoners hadden zich verbazend snel hersteld van de verrassing en zichzelf beter verdedigd dan gedacht.
En dan was er natuurlijk nog die verrader die hun in de steek had gelaten op een kritiek moment. Dat had ook niet geholpen. Maar dan toch…
Eigenlijk hadden ze moeten winnen. Maar hoe kwam het dan dat ze verloren hadden?
Hoe langer ze er over nadenkt, des te meer beseft ze dat er meer aan de hand moet zijn geweest.
Nu ze terug denkt aan de strijd, lijkt het net alsof haar volgelingen zwakker waren dan anders.
Maar waarom dan?
Met z’n drieën lopen ze langzaam terug naar de dichtstbijzijnde grove. De wandeling is lang en voelt voor Samuel en Peterus nog langer dan al verwacht. Als ze dichterbij de grove komen, merken de twee mannen dat ze met iedere stap er bleker uit lijken te zien. De wandelpas van Radia wordt met iedere stap soepeler en ze begint zich steeds beter te voelen…